Data modyfikacji:

Otyłość androidalna: jak leczyć? Poradnik

Otyłość nie jest wyłącznie kwestią estetyczną, wpływającą na poczucie zadowolenia ze swojego wyglądu. Jest to choroba, która posiada odrębną klasyfikację medyczną i jest powodem rozwoju wielu dodatkowych, niebezpiecznych dla zdrowia i życia chorób.

otyłość androidalna

Co to jest otyłość androidalna?

Otyłość to nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej, które przekracza zapotrzebowanie fizjologiczne organizmu oraz jego możliwości adaptacyjne. Według kryteriów stosowanych w medycynie, otyłość to stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi ponad 20% masy ciała w przypadku mężczyzn i 25% masy ciała u kobiet.

Do określenia rodzaju otyłości stosuje się różnorodne wskaźniki, między innymi masę ciała, obwód talii oraz Waist to Hip Ratio. To wskaźnik, który określa rozmieszczenie tkanki tłuszczowej. Aby go ustalić, należy zmierzyć obwód bioder i talii, a następnie otrzymane wartości podzielić (obwód w talii podzielić przez obwód w biodrach). Na tej podstawie specjalista ocenia rodzaj otyłości i tak otyłość androidalna, zwana inaczej brzuszną, to otyłość, w której wskaźnik WHR jest równy lub wyższy od 0,8 u kobiet i 1,0 u mężczyzn. Z kolei otyłość gynoidalna charakteryzuje się wskaźnikiem WHR niższym niż 0,8 u kobiet i 1,0 u mężczyzn. Otyłość androidalna i gynoidalna mogą być leczone, ale najlepsze efekty przynosi działanie wielokierunkowe we współpracy z trenerem, dietetykiem i lekarzem internistą.

Przyczyny otyłości androidalnej

Ze względu na przyczynę, otyłość dzieci dzieli się na wtórną i pierwotną. Otyłość wtórna jest wynikiem występowania różnych chorób, natomiast pierwotna wynika z połączenia czynników środowiskowych i uwarunkowań genetycznych. Do rozwinięcia otyłości pierwotnej predysponowane są szczególnie osoby, które nie mają genów odpowiedzialnych za prawidłową przemianę materii, a dodatkowo prowadzą niezdrowy tryb życia. Chodzi tutaj głównie o spożywanie dużej ilości przetworzonej żywności typu fast food, słodkich pokarmów, gazowanych i słodkich napojów, a także unikanie aktywności fizycznej. Ryzykiem rozwinięcia otyłości obarczone są również osoby, które mają obniżoną odporność psychiczną i chorują np. na depresję, są narażone na permanentny stres i leczą się psychiatrycznie.

Oprócz tego jako przyczyny otyłości wymienia się także:
  • zespół policystycznych jajników PCOS,
  • zespół Cushinga,
  • niedoczynność tarczycy,
  • niedoczynność przysadki mózgowej,
  • niektóre choroby dziedziczne.

Jak leczy się otyłość androidalną?

Otyłość typu androidalnego wymaga leczenia złożonego przede wszystkim z odpowiedniej diety i aktywności fizycznej. Warto wiedzieć, że otyłość brzuszna (androidalna) znacznie bardziej niż pośladkowo-udowa (gynoidalna) jest niebezpieczna dla zdrowia, ponieważ wiążą się z nią nadciśnienie, choroby układu krążenia, zaburzenia gospodarki cholesterolowej, a nawet niektóre nowotwory. Otyłość androidalna jest jednym z głównych powodów rozwoju insulinoodporności, która prowadzi do rozwoju cukrzycy typu 2. 

Przeczytaj także: Jak zaplanować odchudzanie krok po kroku?

W kontekście żywienia pacjent powinien wprowadzić szereg zmian, do których zalicza się między innymi:

  • zmniejszenie liczby kalorii o około 500-1000 względem zapotrzebowania. W ten sposób spadek masy ciała może następować w tempie około 0,5-1 kg na tydzień,
  • spożywanie regularnych posiłków w liczbie 4-5 dziennie,
  • zrezygnowanie z podjadania między posiłkami,
  • zwiększenie podaży warzyw do nawet 500 gramów dziennie, pełnoziarnistych produktów zbożowych,
  • redukcja nabiału w formie tłustej,
  • redukcja mięsa tłustego,
  • absolutne odejście od spożywania potraw w stylu fast food i słodyczy,
  • wprowadzenie nawyku picia co najmniej 2 litrów wody,
  • redukcja spożywania alkoholu,
  • ograniczenie spożycia soli.
Drugim elementem składowym skutecznej terapii otyłości brzusznej jest wprowadzenie umiarkowanej aktywności fizycznej, dostosowanej do fizycznych możliwości pacjenta. Zaleca się stosowanie szybkich spacerów, regularne uczęszczanie na basen, jazdę rowerem, a także aerobik. Jeśli chodzi o ilość treningów – powinny one odbywać się codziennie (spacer jest traktowany jako trening).

Otyłość androidalna – dieta i ćwiczenia to nie wszystko

Jak widać z powyższej rozpiski, dieta i ćwiczenia stanowią trzon terapii otyłości brzusznej. Jednak nie można zapomnieć o tym, że leczenie otyłości wymaga także dużego wsparcia psychologicznego. Bez odpowiedniej motywacji, a także wykształcenia w sobie umiejętności wdrażania zdrowych nawyków, pacjent będzie doświadczał stałych porażek, które fizycznie będą obrazowane przez tzw. efekt jojo. Specjaliści żywienia podkreślają, że odpowiednie ukierunkowanie i wsparcie psychologiczne pacjenta znacznie zwiększa szansę powodzenia terapii, a nieraz wręcz stanowi o jej powodzeniu.

Gdzie w takim razie udać się, jeśli podejrzewamy, że otyłość androidalna lub gynoidalna jest naszym problemem? Najlepiej poszukać wsparcia dietetyka-specjalisty żywienia, który dodatkowo jest trenerem lub współpracuje ze specjalistą od aktywności fizycznej. Szczera rozmowa na temat nawyków żywieniowych, a także trybu życia, jest pierwszym krokiem do ustalenia planu przywrócenia równowagi organizmowi.

Należy także pamiętać, że w niektórych przypadkach wyzdrowienie z otyłości jest hamowane przez zażywanie pewnych leków, np. stosowanych w leczeniu psychiatrycznym, ale także leków sterydowych. Warto porozmawiać z lekarzem prowadzącym nad ewentualną zamianą stosowanych przewlekle leków albo ustalenie, jak długo jeszcze mają być one przyjmowane – to ważna informacja dla specjalisty żywienia, który będzie układać plan posiłków i treningów.

Otyłość wymaga również regularnego przeprowadzania badań profilaktycznych, na podstawie których możliwe jest monitowanie stanu zdrowia pacjenta – warto pamiętać, że choroba ta znacznie odbija się na funkcjonowaniu narządów wewnętrznych, a także układzie immunologicznym, krwionośnym i szkieletowo-kostnym. Niekiedy leczeniu otyłości powinno towarzyszyć leczenie skutków nadwagi, dzięki czemu pełna regeneracja zachodzi szybciej, a poprawa komfortu życia przekłada się na motywację pacjenta do odzyskania zdrowia.

Autor: Katarzyna Pasecka