Data publikacji:

Twarz adenoidalna: leczenie. Jakie cechy ma twarz adenoidalna?

Twarz adenoidalna to zmiana widoczna na twarzy, która dostrzegalna jest u dziecka chorego na przerost migdałka gardłowego. Wynika ona z długotrwałego oddychania przez usta, zamiast przez nos. Czym objawia się twarz adenoidalna oraz jakie warto zastosować leczenie? Sprawdź!
twarz adenoidalna

Twarz adenoidalna – cechy

Twarz adenoidalna to charakterystyczna budowa twarzy, która występuje przez długotrwałe oddychanie przez usta. Cechy twarzy adenoidalnej to:
  • cofnięta żuchwa,
  • wady zgryzu – zwężenie górnego łuku zębowego, wysunięcie przednich zębów,
  • twarz jest pociągła, wąska.
  • Trzeci migdał a twarz adenoidalna – ważne informacje

    Tak zwany trzeci migdał występuje w gardle. Umiejscowiony jest on za podniebieniem, a jego rola to wspierania układu odpornościowego. Jeśli jest on przerośnięty, niestety nie spełnia swojej funkcji, a na dodatek blokuje przepływ powietrza i powoduje szereg nieprzyjemnych objawów.
    Twoje dziecko może posiadać przerośnięty trzeci migdał, jeśli obserwujesz u niego:
  • długotrwałe problemy z drożnością nosa,
  • przewlekły katar,
  • problemy z zatokami o nawracającym bądź przewlekłym charakterze,
  • oddychanie przez usta,
  • powracające często infekcje ucha,
  • problemy z mową (zaburzenia mowy, które wynikają z niedostatecznego przepływu powietrza),
  • pogorszenie węchu,
  • zaburzenia oddychania podczas snu (chrapanie, bezdech senny).
  • Jeśli taki stan rzeczy pozostawisz bez interwencji, w wyniku długotrwałego oddychania przez usta może wytworzyć się zmiana widoczna na twarzy, czyli właśnie tzw. twarz adenoidalna.

    Twarz adenoidalna – leczenie

    Czy twarz adenoidalna jest możliwa do wyleczenia? Czy ta budowa twarzy jest odwracalna?
    Na pewno należy jak najszybciej skonsultować się z laryngologiem i ustalić dalszy plan postępowania. Możliwe jest obkurczanie śluzówki preparatami glikosterydowymi, usunięcie chirurgiczne trzeciego migdała, a w przypadku powiększenia dwóch migdałków gardłowych może również być wskazanie do ich usunięcia.
    Obecnie usunięcie migdałka to zabieg bezpieczny i sprawnie przeprowadzony. Tego samego dnia pacjent udaje się do domu. Migdałek wycinany jest za pomocą laserowego lub harmonicznego noża. Nowoczesne metody ograniczają krwawienie, co przyspiesza regenerację tkanki.
    Po wycięciu migdałka mały pacjent powinien odczuć ulgę, a nieprzyjemne dolegliwości powinny ustąpić. Oczywiście należy stosować się do wszelkich zaleceń lekarza bezpośrednio po usunięciu migdałka.
    Jeśli dziecku nie dokucza już długotrwały katar i nic nie toruje przepływu powietrza, wówczas nic nie stoi na przeszkodzie, by dziecko ćwiczyło prawidłowe oddychanie. Chodzi o to, by zmienić utrwalony nawyk oddychania przez usta na prawidłowy nawyk oddychania przez nos. To właśnie nieprawidłowy sposób oddychania jest przyczyną powstania twarzy adenoidalnej.
    Skupmy się więc na wszelkich ćwiczeniach, które mają na celu zaktywizowanie nosa – podczas wciągania powietrza dziecko może zaciskać usta, przytrzymywać nimi karteczkę itp.
    Podczas wydychania powietrza skupiamy się na długim wydechu – możecie bawić się w zdmuchiwanie piórka. Dobrym pomysłem jest również używanie słomki i zdmuchiwanie papierowych kuleczek. Przy tych zabawach zwróć uwagę na to, jak wykonywany jest wdech – aby dziecko nawykowo nie pobierało powietrza ustami.
    Kolejną kwestią jest ćwiczenie prawidłowego położenia języka. W przypadku twarzy adenoidalnej język utrzymuje położenie blisko zębów. Zadaniem ćwiczeń jest więc wyrobienie nawyku odrywania go od zębów i cofnięcia. Tu przydatne będą wszystkie ćwiczenia, podczas których język dotyka podniebienia. Możesz wymyślić dziesiątki wariantów takich zabaw (np. „język przekazuje wiadomość do gardła”, „język smaruje masło po podniebieniu”, „język ma wycieczkę i wędruje po podniebieniu”).
    W przypadku wad zgryzu należy skonsultować się z ortodontą, który pomoże wdrożyć odpowiednie leczenie.

    Czy twarz adenoidalna występuje też u dorosłych?

    Problem z przerośniętym migdałkiem i występowaniem twarzy adenoidalnej dotyczy zazwyczaj dzieci. Zdarza się jednak, że przerośnięty trzeci migdałek daje się we znaki dorosłemu. Wówczas objawy mogą być podobne jak w przypadku anginy – co ważne, często nawracają.
    Twarz adenoidalna u dorosłych może występować również w przypadku chrapania, bezdechu sennego, złych nawyków oddechowych. Wówczas jednak należy dążyć do odpowiedzi, co daje takie objawy – wady zgryzu, nieprawidłowa budowa przegrody nosowej czy właśnie przerośnięty migdałek. Twarz adenoidalna to objaw długotrwałego, nieprawidłowego oddychania ustami. Leczenie jest kompleksowe, obejmujące zarówno zalecenia laryngologa, jak i ortodonty oraz logopedy.
    Warto jednak podjąć walkę o zdrowy oddech!
    Zdjęcie: Envato Elements